او

شاید همان چهره ای باشد حک شده بر دیواره های دلم

راهی به سوی آرامش یا افسوس

شاید گنج یافته ام باشد یا بهایی که باید بپردازم

او

شاید آوازی باشد از لبان تابستان

یا خنکایی ار سوی پاییز

می تواند صدها چیز متفاوت باشد

هر آنچه یک روز کامل به همراه دارد

او

شاید دیو باشد...یا دلبر

خشک سالی... یا سالی که پر از خوشی هاست

که می تواند هر روز را جنتی سازد یا جهنمی

او شاید آیینهء رؤیاهای من باشد

تصویر تبسمی افتاده بر تن جویبار

اوشاید همانی نباشد که از درون صدفش پیداست

او

همان لبان همیشه خندان میان جمع

با چشمانی  شکوهمند و شرمسار

و کسی را نشاید دیدن بارش آن ابرهای بهار

او

شاید عشقی باشد، بی امیدی ادمه را

شاید به سویم آید از طرف سایه های گذشته ها

آنگونه که به یادش بیاورم تا روز پایانم

او

شاید دلیل ماندنم باشد

"چرا" و "چونکهء" سؤال ماندنم

اویی که میان روزهای سخت پیش رو، نگاهش خواهم داشت 

من

اشکها و خنده هایش را درونم جمع می کنم

و از همه شان یادگاری می سازم برای خودم

آخر هرجا که او هست...باید که باشم

معنای بودنم، تنهای تنها

اوست

او...تنها...او